Wesołe Ognisko

Loki Val Hallen

- Nazywam się Loki,a nie Klamczuch! Klamczuch to pluszana zabawka mojej siostrzenicy! - zażartowalem. Joke się udal widocznie, bo obie dziewczyny parsknęly ze smiechu. - Loki, Loke, Lok, różne źrodla różnei podają, ale oficjalna wersja uznana przeze mnie to L o k i!!! A i żeby byla sprawa jasna, to ten Loki z mitologii nordyckiej.

Miriam

Uśmiechnęła się wesoło.
- Wiem, znam mitologię nordycką. Nawet przeczytałam całkiem miłą książkę o niej... Loki, ha? Ten z wielkim szczęściem. Ależ zazdroszczę ci tego - puściła mu oczko i zaśmiała się. Zwróciła się do Atrity.
- A jak tobie się wiodło przez te lata, siostrzyczko?

Atrita

- Całkiem znośnie - odpowiedziała ogólnikowo, nie zdradzając nic ciekawego. Uśmieszek na jej twarzy jednak zdradzał coś całkiem odmiennego - iż wszystkie te lata wcale nie były tak spokojne, jak by się wydawać mogło.

Loki Val Hallen

- O ja ciebie, aż tak jestem znany? To chyba dobrze, nie? - zapytałem się Atrity, lecz ona jakby mnie zlekceważyła. Poczułem się głupio z powodu jej zachowania, czułem się jak pies, którego porzucono w kąt, bo jego właściciel znalazł jeszcze piękniejsze zwierzę. Ale patrząc z drugiej strony, nie dziwiłem się - po tylu latach rozłąki... Siostry muszą sobie pogadać, może i nawet bez mojego towarzystwa:
- No dobra, moje panienki, nie będę wam przeszkadzał...

Atrita

Zamrugała, przenosząc spojrzenie na Loki'ego.
- A ty gdzie się wybierasz? Hm? - Przymrużyła groźnie ślepiska, łapiąc go za nadgarstek i siłą sadzając obok swojej siostry. - Zawsze jest weselej i milej, jak jest więcej osób. - Po udawanym oburzeniu i gniewie, mrugnęła do niego w czającą się w tęczówkach wesołością.
- No, to co teraz przedyskutujemy? - zawróciła się do dwójki oficjalny, wręcz urzędowym tonem, wyciągając zza pleców podkładkę, kartkę i długopis. Brakowało tylko okularów na nosie.

Loki Val Hallen

- Ale co przedyskutujemy?? - zdezorientowany zacząłem się serio zastanawiać, co ja tu robię. Tym bardziej nie chciałem przebywać wśród sióstr, które nie widziały się od dawna. - Nie mam pojęcia, co knujecie. Sorki, ale ja jestem umówiony z chłopakami na imprezę, więc już mnie nie ma!