Wesołe Ognisko

Avarati

- Stary, w życiu! - Krzyknęłam i wyrwałam pióro z skrzydeł Gabriela. - Berek, gonisz!

Gabriel

- Ej!- zbulwersowałem się i pobiegłem za Avi. A z resztą, co ja się będę przemęczał! - Nie masz ze mną szans!- krzyknąłem i wzbiłem sie w powietrze. Złapałem Avi i mocno ją przytuliłem. Żeby nie spadła oczywiście! Rolling Eyes

Atrita

Przybyła raźnym krokiem do obozowiska, wywijając na wszystkie strony swoim smoczym ogonem. Byłą w ludzkiej postaci gdyż zauważyła, iż tak łatwiej przemieszczać się wśród gęstwiny drzew. Usiadła przy strzelającym ognisku, które płonęło od czasu, gdy smoczyca je rozpaliła swym oddechem.
- Ale puuuustki! - zawyła niezadowolona.

Loki Val Hallen

- No właśnie, czemu jest tak pusto?? - Zapytałem się, wbijając kiełbaskę na patyk i usiadł blisko Atrity. - Wszyscy poszli do laska lub na coś innego. Ale teraz jesteśmy sami... I nikt nie będzie nas podsłuchiwał, czyż nie, moja ślicznotko?

Atrita

Gdyby była to manga, to z powodzeniem oglądalibyście charakterystyczną kropelkę przy brązowych włoskach smoczycy.
- Chyba skoczyła Ci temperatura - powiedziała, przykładając dłoń do jego czoła. Pokiwała gorliwie głową. - Tak, tak, skoczyła.

Loki Val Hallen

- Eee... Ekhem! No tak! - Nie mogłem już tego ukryć, że obecność smoczycy co najmniej peszyła. - Ale nie przeszkadza ci to?

Atrita

- Ale co miałoby mi przeszkadzać? - zapytała z co najmniej cwanym uśmieszkiem, po czym przeniosła dłoń z czoła Lokiego na jego włosy, które zaraz potarmosiła.

Loki Val Hallen

- Wiem, wiem... - Powiedziałem, po czym dotknąłem jej włosów, bardzo miłych w dotyku. - Czemu zazwyczaj jesteś w tej smoczej postaci? Tak wyglądasz... ładniej!

----
PS: A co to znaczy ta kropelka w Twoich włosach? Razz

Atrita

/Owa kropelka jest najczęściej wyrażeniem załamania z powodu czyiś słów bądź zachowania xD/

Wzruszyła ramionami.
- Ale w tamtej wyglądam groźniej. - Ślepka zmrużyły się, końcówka smoczego ogona chlasnęła powietrze ze świstem. - I cóż, nigdy nie miałam potrzeby przybierać tej postaci.

Loki Val Hallen

/Oki, dzięki/

- Ale w tej wyglądasz... - Chciałem powiedzieć "piękniej", ale się powstrzymałem. - ... bardziej naturalnie. I przystępniej. Generalnie...
Zacząłem wodzić wzrokiem za ogonem Atrity. Wił się na przeróżne strony, nie mogac spokojnie usiedzieć na miejscu. Otrząsłem się i mówiłem dalej:
- Zresztą, ja też umiem przybierać przerózne postacie, ale nie mogę przebywać w ich skórze na dłuższy czas... bo... zaczynam nimi być z charakteru. Lubię siebie takim, jakim jestem i... - zawahałem się, gdy zobaczyłem jej rozbawiony uśmiech - wiem, bredzę, ale ja jestem... trzeźwy! Naprawdę, ja jestem wyjatkowo trzeźwy, nic, ale to nic nie wypiłem! Możesz nawet sprawdzić w alkomacie! A w sumie, przy takich pannach...

Umlkłem, a następnie powiedziałem:
- Dobra, dobra, już nie będe cię nudził... O rany! Moja kiełbaska, gdzie ona jest??

Atrita

Zaśmiała się cicho, słuchając wywodu Lokiego i czując się wyjątkowo dobrze. Żadne zmartwienie nie zakłócało rozmowy, nie wdzierało się brutalnie między myśli.
- Myślę, że jest tam - powiedziała z uśmiechem, wskazując na ognisko. - Za długo smażyłeś. - Zaśmiała się ponownie, tym razem głośniej.

Loki Val Hallen

-Nom, niestety... - powiedział i odsunął grzywkę z oczu Atrity. - A tak na poważnie, to skąd potrafisz przemieniać się w... hmmm... w diablicę? No, nie obraź się, że tak ciebie nazywam, ale nie kojarzy mi się inne stworzenie, które by pasowało do ciebie...

Atrita

Tym razem zaśmiała się głośno, wesoło, nie odtrącając ręki Loki'ego.
- Diablica jest w porządku. - Mrugnęła do niego, bawiąc się końcówką ogona. - Demonica również - dodała z uśmiechem, po czym odpowiedziała na zadane pytanie: - Nie pamiętam dokładnie, w którym momencie zaczęłam przybierać ludzką postać. Chyba pierwszy raz miało to miejsce, jak chciałam wtargnąć do świątyni, lecz jako smok nie mogłam się tam zmieścić. O zamieszaniu moim wyglądem nie wspominając.

Loki Val Hallen

- Wtargnęłaś do świątyni? Kiedy? Mogłabyś... - Ale już nie pamiętałem tego, co chciałem powiedzieć. Nieświadomie zbliżyłem się do niej na odległość kilku centymetrów, dopiero później zorientowałem się, co robię. - Znaczy się... świątynia... Nie! Nie! Nie mogę! Zna...

Atrita

Spojrzała mu w oczy, nie krępując się jego bliskością. Miała zbyt wiele lat, zbyt wiele wieków na karku, aby czerwienić się i jąkać niby ludzka nastolatka.
- Chcieli zabić Białego Smoka, Loki Val Hallenie - powiedziała poważnie, z nutą goryczy w głosie. - Chcieli złożyć w ofierze moją siostrę...