Podróże!

Elena

Siedziałam zdenerwowana obok Cidarha, który też był zdenerwowany.
- Ileż można zmieniać spódnicę!? Idę jej poszukać- wstałam z fotela i skierowałam się do toalety. Tam krzyknęłam ze strachem i zawołałam
- Chodźcie tu wszyscy! Szybko!

Atrita

Wychyliła się ze swojego prowizorycznego legowiska, patrząc czy Rvianna już wraca. Nic nie dojrzała, gdyż zasłaniało jej oparcie fotela, więc wskoczyła na fotel i dopiero teraz miała dobry widok. Mruknęła do siebie przekleństwo związane z aktualnym wzrostem, przeczesując tłum w poszukiwaniu elfki.
Słysząc wołanie Eleny zeskoczyła błyskawicznie na podłogę i prześliznęła się między nogami ludzi do miejsca zdarzenia.

Rvianna

Kręciło mi się w głowie. Niegdy jeszcze się aż tak beznadziejnie nie czułam - jakby ktoś odebrał mi całą energię życiową. Poruszyłam się gwałtownie (ne tyle, na ile było mnie stać) i otrzymałam cios w tył głowy. Stoczyłam się w ciemność.

Avarati

- O kurde, ale dramaty! - Zdenerwowałam się. Szturchnęłam Michaela, który był najbliżej mnie. - Przecież to miała być bezpieczna i przyjemna podróż! Jak chłopie to załatwiłeś tą podr... AAaaaaaaaaaaaaaaaa!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Lara

Mocno zirytowana złymi przeczuciami i krzykami przyjaciół odwróciłam się do Avi, ta odwrócona patrzyła za swój fotel
-Co jest?-chciałam wstać ale ręka bruneta siedzącego tuż obok zatrzymała mnie, spojrzałam na niego wściekła, gdy nagle poczułam obezwładniający ból głowy....
Zdążyłam zobaczyć wysokiego mężczyzne w czerwonej szacie z kapturem na głowie...
-Jasny szlag-przeklęłam szpetnie i przyłożyłam dłonie do głowy zmniejszając ból, aż mogłam wyraźnie widzieć....
Wstałam wściekła, a cżłowiek popatrzył na mnie, zza kaptura widać było szpetny ironiczny uśmiech
-Niech cię piekło pochłonie-rozłożyłam ręce i zanim to coś zareagowło samolot stał sie jedna wielką lodziarnią
-Mam nadzieję że mi to wybaczycie-szepnęła do lodowych figur walających się po samolocie-Za jakiś czas was rozmrożę i zajmę się waszymi ranami-to mówiąc opuścuiłam swoje miejsce i zaczęłam wędrówke po samolocie....po chwili prawie nie nadepłam małego smoczka
-Więc ciebie nie zamroziło...to dobrze

Atrita

- Jakby mnie mogło zamrozić - odparła smoczyca, zmieniając się w swą ludzką postać. Przeciągnęła się, mamrocząc pod nosem ciche przekleństwa na temat zmniejszania istot.
- A teraz co, pani mróz? - zapytała, rozglądając się po tym całym bałaganie.

Rvianna

Nie mogłam się ruszyć, nic. Ale umysł nadal działał, lód natychmiast przywrócił mnie do pełnej świadomości. Myśli gnały to wte, to wewte. Spokojna i bezpieczna podróż... niech to szlag!
Obojętnie kto to był i czego chicał - wysiadamy na następnym lotnisku, pozwiedzamy zameczki, przejdziemy się po parku, kupimy pamiątki... dłużej takich przygód nie zniosę!

Lara

Spojrzała na smoczycę z głupkowatym uśmiechem i zaczęła przeczesywanie samolotu w poszukiwaniu zakapturzonego maga...
Znalazła go wygiętego w łuk między fotelami...patrzyła na niego przez chwile po czym wpadła w trans
-Teraz już wiesz......czemu tak bardzo nienawidzę ludzi-podeszła do człowieka, błyskawicznie wyciągnęła miecz i przebiła go na wylot, krew utnkęła w lodzie tworząc czerwoną mozaikę.
Stała tak w transie, nie zastanawiając sie co robi odwróciła się do smoka, przeszła obok i kierowała się do miejsca gdzie poczuła ludzkę krew przesiąkniętą magią.
Po chwili znajdowała się obok bruneta z niebieskimi oczami....gdy już zamierzała zrobić z nim to samo co z magiem wypadła z obiegu....
Zamrugała parę razy zastanawiając się co robi na swoim miejscu zamiast poszukiwać zamachowaca...
Spojrzała na twarz zamrożonego Hibariego...była zastygnięta w przerażeniu
-Co jest?-spytała odwracając się w stronę smoczycy

Rvianna

Ekhem! - chciałam wrzasnąć, ale lód uniemożliwiał wszelki ruch. Możeby nas ktoś odlodził?!

Atrita

- Wpadłaś w jakiś dziwny trans i chciałaś zabić tego człowieka - odparła smoczyca, pokazując na rzeczonego osobnika, który niemal doczekał się śmierci. Wzruszyła ramionami, po czym podniosła dłoń. Z demonicznym uśmieszkiem machnęła krótko, a na palcach zatańczyły iskierki i małe języki płomieni. Lód obił ich światło w osobliwy sposób, zmieniając ich kształt i blask.
- Pożoga? - zapytała wręcz z nadzieją Atrita, proponując jedno z najsilniejszych zaklęć typu ognistego. Machnęła niewinnie ogonem.

Lara

(Pomijając fakt że ten rzeczony osobnik był moim chłopakiem to nic xD)

Zaczęła rozglądać sie po samolicie, podeszła do krwawej mozaiki jaka została z zamachowca i wywaliła ze środka transportu
-Ok teraz mogę was odmrozić....a ma ktoś może zaklęcie niepamięci bo ci wszyscy ludzie jakoś tak.....dziwnie sie patrzą..-z niewinna minką wykonałam ręka gest a lód okalajacy cały samolot zniknął bez śladu
-Chciałas mnie zabić!-wrzasnął Kyoya patrząc na mnie ze wściekłością i rozprostowując kończyny
-Przepraszam-zrobiłam niewinną minkę i usmiechnęłam się przepraszająco.
Chłopak prychnął i usiadł na swoim miejscu...

Elena

-Tak sobie myśle, ze bycie zamrożonym to niezbyt przyjemna sprawa-pomyślałam. Wymamrotałam zaklęcie ognia, jednak na niewiele się ono zdało: zrobiło mi się cieplej, jednak nie mogłam się rozmrozic.

Atrita

Atrita mruknęła pod nosem, podsuwając płonącą dłoń w kierunku Eleny i ogrzewając ją w ten sposób.
- To nici z pożogi? - zapytała pozornie płaczliwym tonem, owijając ogonem lewą nogę.

Rvianna

Wściekła, od paru minut próbująca się ruszyć, zaczęłam podskakiwać w miejscu. Musiał to być bardzo dziwny widok, zwłaszcza że nadal nie miałam zmienionej tej nieszczęsnej spódnicy.
-Help! - myślalam.

Elena

Widząc wyczyny Rvianny, i dośc dużą powierzchnię jej ciał odsłoniętą i zamrożoną, zaczęlam się śmiac.
- Artrito, może rozmrozisz Riff, bo chyba jej troche mózg zmroziło?