Namiot Medyka

Craig Un'Shallach

W pośrodku obozu, niedaleko Świątyni Światła, stoi Namiot Medyka. Jest on stworzony z cienkiego, miłego w dotyku materiału przypominającego aksamit i szyty złotymi nićmi. Nad nim wznosi się flaga Białej Dłoni trzymającej promień światła - symbol zdrowia.

***

Właśnie tutaj przyszedłem wraz z Rvianną, brudny od krwi i pyłu bitewnego. Tutaj miałem odpocząć, wyleczyć się i nabrać sił na nowe wyzwania i przygody...

Rvianna

- Kładź sie, ale to już! Łazić po lesie w takim stanie... za grosz rozumu we łbie! - wskazałam Craigowi prowizoryczne łóżko, na którym z reguły pojekiwali leżąc chorzy. Jako, że byłam jedyną Kapłanką, musiałam się nim zająć i to szybko, póki nie zbiegną się tu pozostali, co kompletnie uniemożliwi jakiekolwiek działanie.

Craig Un'Shallach

- Dobrze, kochanie! - Powiedziałem i z zadowoleniem (choć mnie wszystko bolało jak cholera i kapało) położyłem się na łóżku. Pozwoliłem się jej rozebrać i leczyć rany. Od zawsze dotyk kobiecych rąk był dla mnie najlepszym antidotum na ból i zgryzotę.

Obraz się zaczynał rozmazywać. Słodka twarz elfki dwoiła się i troiła, ale nie pęczniała krwią, nie zamieniała się w ohydną bestię, jak czasem się zdarzało po ciężkiej walce. Oczy jak migdały hipnotyzowały, teraz już wiem, co Loki czuł, obejmując Rviannę.

Pac w policzek! To tylko ułuda, ja śpię, znaczy się, ugrzęzłem na moment na urwisku ciemności, a potem...

Rvianna

Przejechałam dłonią po rozpalonym czole elfa. Zrobiłam wszystko, co mogłam, na co pozwalały mi moje umiejętności. Z trudem powstrzymałam napływające do oczu łzy. Za mało. Kapłan zginął zanim przekazał mi całą wiedzę. Uleczyłam, co dało sie uleczyć, wycieńczony organizm musiał sam stoczyć dlaszą walkę.

Pochyliłam się nad Draconem i odgarnęłam zlepione krwią kosmyki włosów z czoła. Uśmiechając się przez łzy patrzyłam, jak przebudza się z magicznego snu, który na niego zesłałam. Pogładziłam go delikatnie po policzku.
- Nie jestem w stanie zrobić nic więcej... - szepnęłam i rozpłakałam sie na dobre.

Lara

Lecieliśmy z szaleńczą prędkością, jednak zgrani do takiego stopnia że bez problemu utrzymywałam się na jego grzbiecie..po chwili byliśmy juz blisko i Zefir gruchnął o ziemię, a ja majestatycznie z niego zeskoczyłam.
Weszłam do Namiotu Medyka i zastałam ta ciężko płacząca Rvianne i nieco zakrwiawionego elfa, był w zdecydowanie lepszym stanie niz kiedy widziałam go w mojej wizji..
Poklepałam kapłankę po ramieniu i powiedziałam
-Już dobrze, nie przejmuj sie teraz ja się nim zajmę-powiedziałam chcąc pocieszyć przyjaciółkę.
Kiedy juz sie w miarę uspokoiła podeszłam do rannego Dracona
-Pamiętasz ile razy ratowałam ci życie przyjacielu?-zapytałam uśmiechając sie do Craiga, a zaraz po tym zaczęłam proces uzdrawiania

Craig Un'Shallach

Gdy zobaczyłem przez kurtynę mroku moją przyjaciółkę, od razu lepiej się poczułem. Dobrze, że jest ktoś, kto zna się nieco lepiej od Rvianny na białej magii. Nie minęło kilkanaście sekund, kiedy odczułem skutki zaklęć Lary. Krew przestała płynąć, rany zasklepiły się i zabliźniły, a wzrok odzyskał swoją dawną ostrość. Nie upłynęła minuta, gdy czułem się na tyle silnie, że mogłem wstać na nogi. Podszedłem do Lary i Rvianny, dałem każdej z dziewczyn całusa, po czym zapytałem się lodowej elfki:
- Co mówiłaś wcześniej, bo zapomniałem?

Lara

Uśmiechnęłam się do przyjaciela z zadowoloeniem
-Nieważne, po prosru cieszę sie że jesteś cały-powiedziałam patrząc elfowi głeboko w oczy, lecz po chwili przypomniałam sobie o czymś ważniejszym
-Arisa została w lesie, dała nam swojego konia żebym mogła dotrzec do ciebie jaknajszybciej, muszę wrócić do lasu-odrwóciłam sie na pięcie po czym wymaszerowałam szybko z namiotu

Loki Val Hallen

- Siemka wszystkim! - Krzyknąłem, niosąc na pół wypróżnioną butelkę wina. - Craig, mordeczko, jak się czujesz! Chik! A widzę, że masz dużo dziewczynek... Fajnie, fajnie się masz... Chik, chik!
Przerwałem, bo dostałęm napadu czkawki.
- O! Kogo ja widzę, nasz skośnooki przyjaciel Kyoya, mam nadzieję, że się nie mylę... Chik!

Lara

Hibari spojrzał na Lokiego z mordem w oczach, nie lubił jak ktoś się do niego tak zwraca, widząc co się szykuje wzięłam chłopaka za fraki i wyszłam z namiotu
-Lecimy po Arisę-przypomniałam mu, po czym wciągnęłam na Zefira i wzbiliśmy się w powietrze

Craig Un'Shallach

- Kyoyo, nie przejmuj się! Loki jak zwykle się upił, to nasz emerytowany germański bóg kłamstwa i zdrady, nie przejmuj się nim! - Pocieszyłem chłopaka.

Lara

-Hmm-Kyoya tylko chrzaknął nawet nie zaszczycił elfa spojrzeniem, objął mni w pasie żeby nie spaść i (któryś już raz z kolei) poszybowaliśmy na polane gdzie było ognisko

Craig Un'Shallach

No tak... Zostałem tylko ja z Rvianna, trochę uraziła mnie duma Kyoya, ale nie dziwiłem mu się. Ja też kiedyś taki byłem - zamknięty w sobie, nieufny dla nowych znajomych... Ale to już było dawno, dawno temu. Powiedziałem tylko:
- Gbur! - I usiadłem na łóżku. Wtedy mi coś się przypomniało, zapytałem się Lokiego:
- Te a wiesz, gdzie jest Avi z naszymi strożami?

Rvianna

Kiedy otrząsnęłam się, usiadłam obok Craiga.
- Właśnie. Gdzie ich wcięło?

Loki Val Hallen

- W rowie leżą albo coś... Chik! Dziecko... lobią... Musi im bhyć bardzo, a bardzo miło!

Elena

Weszłam do lecznicy i mruknęłam niezadowolona:
- Wszyscy sie o was martwią! Szczególnie o ciebie, Craig, a wy tu sobie w najlepsze popijacie. No wiecie co?!