Zatoka Rubinowych Iskier

Rvianna

- Nie. Jest. Mi. Lepiej. - wycedziłam przez zęby. Ale po chwili coś zelżało, paraliż zaczynał powoli ustępować, a ja chcąc niechcąc poddałam się dotykowi Craiga z rosnącą przyjemnością.

Craig Un'Shallach

- No, dobra dziewczynka, teraz ramię i przedramię, z resztą się poradzisz, czy też mam wymasować?

Rvianna

- Poradzę sobie. - odcięłam się i usiadłam. Odgarnęłam włosy z twarzy i westchnęłam.
- To jak, wracamy?

Craig Un'Shallach

- Ech... Ale... nie wrócimy przecież do osady z pustymi rękami!

Rvianna

- Masz. - wcisnęłam mu do ręki bursztyn. - Już możemy iść. Stracony czas...

Craig Un'Shallach

- Ale nie o to mi chodziło, Rvianno! - Odpowiedziałem rozdrażniony, lecz wyjąłem z wewnętrznej kieszeni kurtki starą, misternie rzeźbioną tubę. Była ona zapieczetowana od dwóch stron. Na pieczęciach widniały wizerunki wodnych węży. - Mam coś...

Rvianna

Na widok tuby zamarłam. Widziałam kiedyś coś podobnego... pamięć nie chciała współpracować. Nie byłam w stanie przypomnieć sobie, kiedy zetknęlam się z tym przedmiotem - ale coś podpowiadało mi, że jest w nim coś szczególnego, godnego uwagi.
- Skąd to masz? I... co jest w środku?

Craig Un'Shallach

-Jedna z syren mi to podarowala... - Odpowiedzialem niepewnie...

Rvianna

- A skąd ty masz znajomości z syrenami? I to takie bliskie? - spojrzałam na niego podejrzliwie. - Pierwszemu lepszemu z ulicy by tego nie dały... pokaż proszę. To nie jest zwykła tuba... czuję... aurę.

Craig Un'Shallach

- Ale to jakieś zabezpieczenia... - Powiedziałem, udając spojrzenie specjalisty. - Tutaj widzę jakieś runy za to odpowiedzialne. Tak se tego nie otworzysz... Hmmm... A kto umie magować jeszcze lepiej od ciebie?

Rvianna

Wyczułam do czego dąży Dracon.
- Avarati.

Craig Un'Shallach

Hmm... nawet nie Avi... chociaż... mogłaby nam pomóc, ale trzeba najpierw udokumentować ten obiekt. Zajmiesz się tym?

Rvianna

- Udokumentować? - zdziwiłam się. - Czyli...?

Craig Un'Shallach

- No nie wiesz?? o.O Trzeba skopiować te znaki, obrazy, określić stąd może być te cudo. - Odpowiedzialem lekko zirytowany. - No... Wiesz, o co mi biega...

Rvianna

- Ah. Trzeba było tak od razu. Czyli zabieramy to... chociażby do świątyni, niech kapłanki wreszcie mają co robić. - skrzywiłam się na myśl o tych przeklętych driadzich nierobach całe dnie oddających cześć bóstwu, którego imienia nikt nie był w stanie powtórzyć. - Udokumentujemy to cudo - puściłam Craigowi oko, - a potem dowiemy się do czego służy!